Александар Мелников

Рускиот пијанист Александар Мелников има зад себе навистина импресивна биографија. Раната средба со славниот Свјатослав Рихтер, освоените награди на меѓународните натпревари во Брисел и во Цвикау, интересирањето за историските инструменти се само дел од неговиот уметнички живот. Досега настапувал со извонредни диригентски имиња, како што се Плетнев, Јарви, Гергиев, Фауст, а добитник е и на наградата „Грамофон“ на Би-Би-Си и на „ЕХО класик“ за неговите маестрални аудиозаписи. Последните негови ангажмани вклучуваат концерти низ Европа со еден од најактуелните диригенти денес – Теодор Куренцис, за кого вели дека не само што е негов близок пријател туку е и еден од најимпресивните и енигматични фигури што ги запознал во неговиот живот. Заедно одржале бројни концерти со изведба на дела од Рахмањинов, Прокофјев, Шостакович, но и од Моцарт и тоа на рани инструменти. „Секоја соработка со него е незаборавна. Тој е еден од ретките луѓе што навистина умеат да направат чудо“, вели Мелников. Настапува како солист со врвните светски оркестри во сите престижни концертни сали и вели дека кога свири некој концерт, тој не се чувствува како солист. „Јас го нарекувам тоа солистичка глупост. Затоа што сите споделуваме иста сцена и диригентот и оркестарот, обидувајќи се сите заедно да направиме музика. Се разбира дека во одредени солистички делови презентираме одредена музичка идеја која не може да има еднаква тежина кај оркестарот, но тоа не ве прави повеќе или помалку важни, туку наметнува само поголема одговорност.“ За него, класичната музика е „комплексна – слушањето класична музика, тоа е стекната вештина“. Вели дека слушателот мора да биде едуциран. „Понекогаш е потребен цел живот за да го научите овој јазик и да знаете како да уживате. Понекогаш можеби и не треба да уживате, но можете да се збогатите од тоа искуство... Музиката е важен дел од оваа цивилизација.“ Мелников дипломирал на Московскиот конзерваториум, а критиките за него, за секоја негова интерпретација, се едногласни, дека тој е пијанист кој поседува палета на тембри, чувство за вистинскиот момент, елоквентност што ве тера да сакате да скокнете нагоре и да погледнете што прави помеѓу прстите и тастатурата.

Skip to content